Tahsin ben yine sarhoşum!
Bu gün günlerden cumartesi ve ben sabahın köründe kalkıp işe gelmiş bir zavallı olarak, ona olan nefretimle, kinimle, tüm sevimsizliğimle cumartesinin kendini pazartesi gibi hissetmesine neden oluyorum.
Ben yine uykuluyum, yalnızım, sensizim ve kendimsiz dahi olabilirim Tahsin.
Bir garipim bu gün.
Senden git gide uzalaşmanın verdiği gariplik mi, hayatıma yeni birinin kıyılardan köşelerden renkler sıçratıyor olmasının, senden daha da uzaklaşmama neden olmasının garipliğimi bilmiyorum.
Ama senden, -benim ilk büyük hatamdan- uzaklaşma düşüncesi, kalbimde bir yerlerde bazı problemlere neden oluyor. Yanma gibi mesela, sızı gibi. Kalbimin bir köşesi yanmışta, sızlıyor gibi. Bir de nasıl ağrı yapıyor biliyor musun? Nefes alamıyorum o an. Midem bulanıyor. Ellerim buz gibi oluyor.
Sanırım senden uzaklaşma düşüncesi bana pek yaramıyor Tahsin.
Ama günün birinde olacağı da bu değil miydi?
Bir kaç parça bir şey almıştım sana, hediye maksatlı; ufak tefek, gördüğümde seni hatırladığım şeyler -sanki bana her şey seni hatırlatmıyormuş gibi- , onları ne yapacağım onu düşünüyorum kara kara.
Bende kalamazlar, daha da yanar kalbim. Bende kalamazlar ve "Geleneksel Tahsin Buluşamamaları" hep ertelendiği için sana elden de veremem. Kargoya vermekte çok acımasızca geliyor. Onların bir karakteri var, haysiyeti, şerefi var, kargoyla göndermekte neymiş canım! Ben bir yere bıraksam bir sabah, sen akşamında gelip alsan ordan. Olur mu?
Bu gün günlerden cumartesi ve ben sabahın köründe kalkıp işe gelmiş bir zavallı olarak, ona olan nefretimle, kinimle, tüm sevimsizliğimle cumartesinin kendini pazartesi gibi hissetmesine neden oluyorum.
Ben yine uykuluyum, yalnızım, sensizim ve kendimsiz dahi olabilirim Tahsin.
Bir garipim bu gün.
Senden git gide uzalaşmanın verdiği gariplik mi, hayatıma yeni birinin kıyılardan köşelerden renkler sıçratıyor olmasının, senden daha da uzaklaşmama neden olmasının garipliğimi bilmiyorum.
Ama senden, -benim ilk büyük hatamdan- uzaklaşma düşüncesi, kalbimde bir yerlerde bazı problemlere neden oluyor. Yanma gibi mesela, sızı gibi. Kalbimin bir köşesi yanmışta, sızlıyor gibi. Bir de nasıl ağrı yapıyor biliyor musun? Nefes alamıyorum o an. Midem bulanıyor. Ellerim buz gibi oluyor.
Sanırım senden uzaklaşma düşüncesi bana pek yaramıyor Tahsin.
Ama günün birinde olacağı da bu değil miydi?
Bir kaç parça bir şey almıştım sana, hediye maksatlı; ufak tefek, gördüğümde seni hatırladığım şeyler -sanki bana her şey seni hatırlatmıyormuş gibi- , onları ne yapacağım onu düşünüyorum kara kara.
Bende kalamazlar, daha da yanar kalbim. Bende kalamazlar ve "Geleneksel Tahsin Buluşamamaları" hep ertelendiği için sana elden de veremem. Kargoya vermekte çok acımasızca geliyor. Onların bir karakteri var, haysiyeti, şerefi var, kargoyla göndermekte neymiş canım! Ben bir yere bıraksam bir sabah, sen akşamında gelip alsan ordan. Olur mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder